دلم گرفته به اندازه ي وسعت تمام دلتنگي هاي عالم.
شيشه قلبم آن قدر نازک شده که با کوچکترين تلنگري مي شکند.
دلم مي خواهد فرياد بزنم ولي واژه اي را نمي يابم که عمق دردم را در فرياد منعکس کند.
فريادي در اوج سکوت که هميشه براي خود سر داده ام .
کاش مي شد سرنوشت را با آرزوهاي شيرينم عجين کنم .
دلم به درد مي آيد وقتي سرنوشت را به نظاره مي نشينم .
کاش مي شد پرواز کنم ، پروازي بي انتها به ابديت....
کاش مي شد در هجوم بي رحمانه درد، خودم را پيدا کنم.
نفرين به بودن وقتي با چاشني درد همراه است.
بغض کهنه اي گلويم را مي فشارد به گوشه اي پناه مي برم...
شيشه قلبم آن قدر نازک شده که با کوچکترين تلنگري مي شکند.
دلم مي خواهد فرياد بزنم ولي واژه اي را نمي يابم که عمق دردم را در فرياد منعکس کند.
فريادي در اوج سکوت که هميشه براي خود سر داده ام .
کاش مي شد سرنوشت را با آرزوهاي شيرينم عجين کنم .
دلم به درد مي آيد وقتي سرنوشت را به نظاره مي نشينم .
کاش مي شد پرواز کنم ، پروازي بي انتها به ابديت....
کاش مي شد در هجوم بي رحمانه درد، خودم را پيدا کنم.
نفرين به بودن وقتي با چاشني درد همراه است.
بغض کهنه اي گلويم را مي فشارد به گوشه اي پناه مي برم...
No comments:
Post a Comment